انطباق سطوح آمادگی فناوری و بازار

سطح آمادگی فناوری (TRL)، شاخصی برای اندازه گیری میزان بلوغ فناوری های جدید از زمان طراحی و توسعه تا هنگام به‌کارگیری است. در کنار سطح آمادگی فناوری، مفهوم سطح آمادگی بازار نیز بعنوان یکی از تعابیر کلیدی برای طرحهای فناورانه مطرح می شود. سطح آمادگی بازار (MRL) سنجه‌ای برای درک و کمی سازی ویژگی‌های بازاری یک محصول جدید و ترجمه آن‌ها به قابلیت‌های فنی درون شرکت توسعه‌دهنده محصول است. بگونه ای که شرکت فناور با توجه به سطح آمادگی بازار می تواند خطر شکست بازار را کاهش دهد. این مفهوم شکل عملیاتی شده و بسط یافته مفهوم سطح آمادگی تقاضا (DRL) است که در شماره های بعد پیک رویش به آن خواهیم پرداخت. برای آمادگی بازار سطوح نه گاه به ترتیب زیر تعریف می‌شوند:

سطوح آمادگی فناوری و آمادگی بازار باید به هنگام برنامه‌ریزی برای توسعه محصول جدید و همچنین، ارزیابی طرح‌های پیشنهادی برای اخذ حمایت‌های دولتی موردتوجه قرار گیرند. تعیین سطوح آمادگی در آغاز پروژه و تلاش برای ارتقاء هم‌زمان آن‌ها احتمال موفقیت در تجاری‌سازی نوآوری را افزایش می‌دهد. نمودار تطبیقی بالا دو مفهوم سطح آمادگی فناوری و سطح آمادگی بازار را به یکدیگر مرتبط می‌سازد.

در این نمودار چهار ناحیه در نمودار بالا قابل تمیز هستند.

در میان این نواحی دو ناحیه همراه با ریسک شکست فنی یا بازار است که شرکت فناور در صورت قرار گیری در این نواحی باید پیش از اقدام عملی نسبت به بررسی مخاطرات و ارزیابی تبعات آنها اقدام نماید. لذا بهترین مسیر به هنگام توسعه محصول جدید، افزایش هم‌زمان TRL و MRL است. چنین مسیری در نمودار مذکور به‌صورت حرکت روی قطر نشان داده می‌شود. مدیر فناوری در سطح بنگاهی یا ملی باید چنین راهبردی را برای توسعه محصولات جدید در نظر داشته باشد و گروه‌های درگیر را در راستای آن راهبری کند.